Bugün arada menemenini oldukça sevdiğim bir yere uğradım. Genelde hizmet sektöründe çalışan insanların hizmetinden faydalanıyorsam bazen onlara "arkadaşım" diye hitap ederim. Özel bir anlamı yok, sadece alışkanlık.
Bugün siparişimi verdikten sonra servis yapan çocuğa "teşekkür ederim arkadaşım" dedim. O sırada orada oturan iki teyze bana baktı. Biri eğilip diğerine güya fısıldayarak, daha doğrusu sessizce bağırarak, "komünüst bu komünüst şapkaya bak, belli." dedi. Güldüm kendi kendime, şapka da bu fransız berelerinden bordo renkli alakasız bir şapka. Komünist kim ben kim... Mehmet Altan'ın bir yazısında vardı, bu komünist avının iyice hız kazandığı zamanlarda kızı okul müsameresinde kırmızı kurdela takıyor diye çocuğu sorgulamaya çalışmışlar:D Belli bir yaşın üstündeki kuşak bunların izlerini ciddi şekilde taşıyor. Bakalım bizim kuşak neyin izini taşıyacak?...
21 Aralık 2010 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 inandım inanmadım kuyuya taş atayım diyenler:
Birey olarak hiçbir işe yaramadığımız ve sürekli olarak aidiyet duygusunun açlığını hiç bastıramadığımız için mi acaba?
Yorum Gönder