Tulle Dime

Tulle Dimensions. Gerçek ya da kurgu muydu, yoksa gerzek ve karga mıydı?

22 Ağustos 2010 Pazar

Yabancı evim, tanıdık yabancım...


Başımı ellerimin arasına alıp gözlerimi kapatıyorum. Buraya geldiğimden beri alışamadığım mor ışık yüzünden artık bu ağrıya katlanamıyorum. Verdikleri gözlükleri takmak istemiyorum, herkes yabancı olduğunu biliyor o zaman. Konuşmaları bile değişiyor, "sen bilmezsin ama buralarda..." diye devam eden cümleler her defasında yeni bir çentik atıyor yüzüme. Yabancı! Sadece şu ışıkla derdinizin olmaması, bu mu sizi üstün yapıyor!
- Hayırdır? Sen iyi misin? diyen bir ses bölüyor düşüncelerimi. 
Başımı kaldırıp onu ilk defa yakından görüyorum, gözlük olmadan, bu ışıkta... Düşüncelerimin son kırıntıları aklımda yankılanırken cevap veremiyorum, sadece ona bakmakla yetiniyorum, daha doğrusu onu görmekle...
- İyi misin? diye soruyor yine, bu kez daha endişeli bir tavırla..
- Hiç, diyorum. Başım ağrıyor sadece..
- Gözlüklerini takmamışsın? Biliyorsun size söyledim en az 6 aya ihtiyacınız var alışmak için. Yoksa bunun gibi sorunlar çok can sıkar... dedi gözlerini kısarak.
- Biz... diye mırıldandım. 
Konuşurken bile yabancılara mensuptum, bizdik işte. Ben olamıyordum bu lanet yerde... İçimden yakıcı bir öfkenin kımıldamaya başladığını hissettim. Gözlerimi kapattım tekrar, ışık... 
- Özür dilerim, dedi. Sıkıntını anlayamadım.
Tekrar ona baktım. 
- Benim hatam dedi. Lütfen gözlüklerini takar mısın? Sana söz veriyorum bir daha böyle hissetmeyeceksin. 

Işık beni deli ediyor, ama onu gösterdiği biçim evde olmak gibi... Halbuki ev o gözlükleri takmak sanıyor. Bir gün oturduğun daireye gidip orada hiç tanımadığın insanların yerleştiğini görmen ve onlarla oturmaya mecbur olman gibi. Her zaman bildiğim sarı ışık beni yabancı yaparken, yabancısı olduğum bu mor ışık beni eve götürüyor ona bakarken. Anlatamadım. Bana bakmaya devam ederken taktım gözlükleri. Bir anda her şey düzeldi, yabancılık dışında...

- Hadi gel seni eve götüreyim, dedi. 

Bu acaip gezegende, bu acaip renkli güneşin altında yürümeye başladık, yabancı evime doğru...

0 inandım inanmadım kuyuya taş atayım diyenler: